Wat te doen als de kwaliteit van PVC-schuimregelaars slecht is?

Tijdens het schuimproces van materialen vormt het door het schuimmiddel ontlede gas belletjes in de smelt. Er is een trend waarbij kleine bubbels zich uitbreiden naar grotere bubbels in deze bubbels. De grootte en hoeveelheid belletjes zijn niet alleen gerelateerd aan de hoeveelheid toegevoegd schuimmiddel, maar ook aan de sterkte van de polymeersmelt. Als de intensiteit te laag is, kan gas gemakkelijk ontsnappen bij diffusie naar het oppervlak van de smelt, en kleine belletjes versmelten met elkaar om grote bellen te vormen. De lange moleculaire ketens van schuimregelaars zijn verstrengeld en gehecht aan de moleculaire ketens van PVC, waardoor een bepaalde netwerkstructuur ontstaat. Aan de ene kant bevordert het de plasticisering van het materiaal en aan de andere kant verbetert het de sterkte van de PVC-smelt, zodat de schuimcelwand tijdens het schuimproces de gasdruk in de schuimcel kan weerstaan, om niet te scheuren. wegens onvoldoende sterkte. Schuimregelaars kunnen productporiën kleiner en talrijker maken, met een meer uniforme en redelijke poriënstructuur, waardoor de dichtheid van het schuimlichaam aanzienlijk wordt verminderd. Slechte kwaliteit of onvoldoende dosering van schuimregelaars kan leiden tot een lage sterkte van het schuim, wat kan resulteren in barsten of belletjes.

Het molecuulgewicht en de viscositeit van schuimregelaars geproduceerd door verschillende fabrikanten variëren sterk. Wanneer schuimende producten breken of belletjes vormen, en andere methoden niet effectief zijn, kan het vervangen van de schuimregelaar of het op de juiste manier verhogen van de dosering vaak aanzienlijke effecten veroorzaken. Het toevoegen of vervangen van schuimregelaars met hogere molecuulgewichten kan echter de productdichtheid verhogen als gevolg van overmatige viscositeit, waardoor de uitzetting van bellen in de smelt wordt voorkomen. En vanwege de hoge viscositeit van de smelt zal de vloeibaarheid verslechteren, wat resulteert in een ongelijkmatige afvoer van de mal, waardoor de vlakheid van het plaatoppervlak wordt aangetast, en zelfs een korte productietijd, wat leidt tot falen van de malpasta, vooral bij het produceren van platen met een dikte van minder dan 10 mm.